London Dry Gin
Klassieker kan het niet. Tot de strengst gereguleerde gin-categorie behoren uitsluitend producten waarvan het karakter voornamelijk door jeneverbes wordt bepaald. Maar alleen omdat hier de "oude school" het programma is, is er geen sprake van verveling. Hier vindt u gegarandeerd de juiste basis voor uw volgende cocktailcreaties.
London Dry Gin Achtergrond
De stad Londen was vroeg de eerste grote hotspot voor de productie van gin. De productie van London Dry Gin is echter niet geografisch beperkt tot de stad Londen. Dit mag wereldwijd worden geproduceerd. De benaming London Dry Gin is vandaag de dag een kwaliteitskeurmerk, dat staat voor een productie uit bijzonder hoogwaardige ingrediënten.
De productie van London Gin is duidelijk vastgelegd in de momenteel geldende Europese Verordening voor gedistilleerde dranken (EG) Nr. 110/2008. London Gin is een van de drie duidelijk gedefinieerde soorten naast gewone gin en gedistilleerde gin. Met laatstgenoemde deelt hij de herdistillatie als gemeenschappelijke basis, de verschillen liggen in enkele, maar essentiële punten:
Het verkregen distillaat moet een minimum alcoholpercentage van 70 % vol. hebben en er mogen geen andere aroma- of kleurstoffen of zoetstoffen (max. suikergehalte 0,1 g/L) worden toegevoegd, alleen water voor verdunning is toegestaan. Het minimum alcoholpercentage van London Gin bedraagt ook 37,5 % vol. en kan worden aangevuld met de term „dry“.
Smaak
Hoe smaakt London Dry Gin? De klassieke London Dry Gin beschrijft een stijl die niet typischer kan zijn. De eerste indruk in de neus is meestal een geur die doet denken aan naaldbomen, versgemalen peper en net gesneden citroenen. In de mond zetten deze aroma's zich voort, de jeneverbesnoten behouden de overhand en de scherpte vermindert na verloop van tijd. Kruidige tonen nemen de leiding, terwijl citrusvruchten van allerlei aard zorgen voor de balans en de frisheid. Deze ronden de smaak aan het einde af, die licht scherp en droog uitklinkt.
Over het algemeen zijn London Dry Gins gebaseerd op een beperkt aantal botanicals, zelden meer dan tien verschillende. Daaronder vindt men de klassieke toevoegingen die al eeuwenlang worden gebruikt. Jeneverbes, citrusvruchten, daarnaast koriander en kardemom, een beetje zoethout en amandelen, peper en engelwortel - zoals iriswortel, misschien nog aangevuld met kaneel. Meer is niet nodig voor perfectie.
De ontwikkeling van London Dry Gin heeft niet stilgestaan, integendeel. Ondanks het schijnbaar strakke keurslijf van de wetgeving blijft er een grote variabiliteit voor de diversiteit van aroma's. De London Dry Gins van onze tijd hebben nog maar weinig gemeen met de Dry Gins van het verleden. De fijnproever mag en moet vandaag de dag kiezen. Tussen de jeneverachtige klassiekers zoals Tanqueray of Beefeater en de vertegenwoordigers van de moderne New Western Gin-stijl. Hiervoor mag men ook naar Duitsland kijken, in de buurt van Hamburg. Met de Elephant London Dry Gin proeft u een milde, fruitige, exotische gin en doet u ook nog iets goeds voor de Afrikaanse dierenwereld.
Productie
Hoe wordt London Dry Gin geproduceerd? De productie van gin varieert enigszins afhankelijk van de stijl. Het is de moeite waard om eens goed te kijken naar een bijzonderheid die mede verantwoordelijk was voor de opkomst van Dry Gin in de tweede helft van de 19e eeuw.
Als man de distillatie efficiënter en economischer maakte, verving men de tweede distillatie in een aparte distilleerketel door een samenhangend distillatieproces. Men begon in een koperen distilleerketel, maar daar werd een innovatieve rectificatietoren of kolom op geplaatst. De productie werd hierdoor versneld en de opbrengst verhoogd. De resulterende drank was weliswaar schoner en lichter, maar een groot deel van de belangrijke etherische oliën ontbrak. Dit werd gecompenseerd door de daaropvolgende Corty Head of later Carter Head genoemde distilleerketels. In deze wordt na de rectificatietoren een uitstulping ingebouwd, waarin koperen manden geplaatst kunnen worden. De botanicals worden in de manden gelegd en de distillatiestoom haalt bij het doorstromen de oliën eruit. De manden kunnen tegenwoordig worden onderverdeeld; onderin komen de grovere kruiden en specerijen, bovenin de fijner gemalen. Aangezien dit proces arbeidsintensiever is en meer zorg vereist, is het tegenwoordig niet meer algemeen verspreid. Experts beweren dat hiermee een frischere, aromatischere gin kan worden geproduceerd.
Vooral voor de vroegere Dry Gin werd deze methode al snel toegepast. Nog steeds zweren traditionele producenten evenals nieuwe jongere sterren bij deze methode. Voorbeelden hiervan zijn de Bombay Sapphire of de Balmenach Distillery met hun Caorunn.
London Dry Gin in de test
De verscheidenheid aan gin in het algemeen en daarmee aan London Dry Gin in het bijzonder is vandaag de dag bijna onoverzichtelijk. Het is daarom niet eenvoudig om een aanbeveling te doen. We willen ons richten op hoe duidelijk de klassieke aroma's van de betreffende London Dry Gin naar voren komen:
De Zachte:
Eden Mill St. Andrews Original Gin
Uit de nog jonge St. Andrews Distillery in het Schotse Fife komt deze zomers lichte en elegante London Dry Gin. De kracht van de jeneverbes wordt verzacht door de toevoeging van duindoornbessen uit de lokale omgeving van de distilleerderij. Aanvullend met onder andere citroenmelisse, citroenschillen, koriander, kruidnagel en engelwortel, ontvouwt deze gin zijn zachte, milde en harmonieuze aroma's.
De klassieker:
No. 3 London Dry Gin
Voor de onafhankelijke drankenhandelaar Berry Bros. & Rudd, sinds 1698 gevestigd in de Londoner St James Street No. 3, wordt deze London Dry Gin geproduceerd in de Nederlandse distilleerderij De Kuyper. Daar wordt hij in koperen distilleerketels traditioneel gedistilleerd en toont hij onverbloemd zijn Britse wortels. Met slechts zes gebruikte botanicals is deze London Dry Gin een eerbetoon aan eenvoud in combinatie met de hoogste complexiteit. Jeneverbes vormt de basis, daarbovenop rust zachtjes de kardemom en koriander. Sinaasappelschillen en vooral de grapefruit tillen hem de lucht in en de engelwortel rondt het geheel bloemig af.
De Wilde:
Sipsmith V.J.O.P. London Dry Gin
V.J.O.P., Very Junipery Over Proof staat voor een belofte die van begin tot eind wordt nagekomen. Deze zeer jeneverachtige en alcoholsterke variant van Sipsmith is geen London Dry Gin voor liefhebbers van subtiele, zachte geuren. Door de overvloed aan jeneverbes, die op drie verschillende manieren bij de productie wordt gebruikt, waant men zich in een dennenbos. Met de droge en opwindende geur van hout, sigaren, cederhout en naalden in de neus. Naast deze overvloed aan jeneverbes spelen ook koriander, engelwortel, zoethout, engelwortel, amandelen, kaneel, citroen- en pomeransschillen een rol bij de productie.
Geschiedenis
De geschiedenis van gin was vanaf het begin sterk verbonden met eigenschappen zoals romig, zacht en vooral zoet. Tot ver na het midden van de 19e eeuw was de tot dan toe uitsluitend in Groot-Brittannië geproduceerde gin duidelijk gezoet. De met suiker verrijkte Britse gin lag qua smaak dichter bij de Nederlandse genever, die al voet aan de grond had gekregen in Noord-Amerika. Deze, Old Tom Gin genoemde Britse variant was van plan ook buiten Groot-Brittannië de dorstige kelen te veroveren. Vanaf de jaren 1860 was er een tegenbeweging te zien die zich meer richtte op drogere dranken. De vraag naar krachtiger en minder gezoete gin kwam van de nieuwe bovenlaag. Men wilde zich daarmee onderscheiden van het gewone volk, dat nog steeds liever zoete gin consumeerde. In de jaren 1870 richtte de phylloxera zware schade aan in de Europese wijngaarden. Dit resulteerde in een bijna volledige verdwijning van de cognac uit de markten. In de daaropvolgende tijd kon gin zich sterker verankeren in de groeiende middenklasse. Het transformeerde van de zoete, koud uit kleine glazen gedronken shot naar de droge basis van eenvoudige en verfijnde cocktails.
Al in de jaren 1900 was de balans van gin-stijlen in de drankjes verschoven van de zoete Nederlandse genevers (Hollands) en Old Toms naar de zogenaamde Dry Gins. Het tij was gekeerd. De Dry Gin was als London Gin steeds populairder geworden en schitterde in de naoorlogse periode van de late jaren 1940 en het begin van de jaren 1950. Vooral drankjes zoals Martini, Martinez, Negroni of een klassieke Gin Tonic waren zonder een droge gin ondenkbaar.
Dit tijdperk van droge gin duurde niet lang. Vanaf de jaren '60 wendde de jonge generatie zich tot een nieuwe ster aan de hemel van gedistilleerde dranken. Wodka verving in de westerse wereld snel de gin in veel cocktails en bestempelde deze als hopeloos verouderd. London Dry Gin, met zijn krachtige jeneverbes- en citrusaroma's, was het complete tegenovergestelde van succes, levenslust en lifestyle. Bijna 30 jaar lang leidde gin een treurig bestaan, een verouderd overblijfsel in golf- en jachtclubs. Pas in de jaren '90 herontdekte men de London Dry Gin. Men blies het stof eraf en begon het een nieuw leven in te blazen met zachtere aroma's.
