Rokerige / turfachtige whisky
Als Single Malts worden beschouwd als de karakterkoppen onder de whiskysoorten, dan zijn rokerige Single Malts ongetwijfeld de meest eigenzinnige onder deze karakterkoppen. Maar rook is niet gelijk aan rook. Er zijn veel fijne verschillen. Hier vindt u een breed scala aan rokerige whisky's uit de hele wereld.
Onze aanbeveling: Probeer onze maritieme, vanillezoete en heerlijk rokerige whic Islay Single Malt Whisky of het Rookmonster proefpakket.
Rokerige / turfachtige whisky Achtergrond
Wanneer Single Malts als karakterkoppen onder de whiskysoorten worden beschouwd, voegen hun rokerige vertegenwoordigers daar nog een schepje eigenzinnigheid aan toe. Maar rook is niet gelijk aan rook. In de wijde wereld van whisky zijn er veel fijne verschillen. In de regel zorgt turf, in het Engels "Peat" genoemd, voor het rokerige aroma. Zo vinden we op zwaar rokerige Single Malts vaak de aanduiding "heavily peated" of "peated" als bijnaam. Wie dus op zoek is naar rokerige whisky of Peated Whisky, moet op deze termen letten. Wanneer gerstemout boven turfvuurtjes wordt gedroogd, krijgt het mout het intense rokerige karakter. Veel genieters houden van de zware aroma's, anderen ervaren het als onaangenaam.
Misschien heeft u ook in whisky's rokerige aroma's ontdekt die niet boven turfvuurtjes zijn gedroogd. Dat komt door de associaties die onze hersenen oproepen bij het proberen te identificeren van een aroma. Vaak wordt een duidelijke eikennoot als "rokerig" ervaren, omdat we de geur van droog hout en vuur met elkaar verbinden. Bij de subjectieve toewijzing of een aroma als rokerig wordt beschreven, zijn er geen "foute" en "juiste" uitspraken. Slechts over de oorsprong van de aroma's kunnen we duidelijkheid scheppen. Zo stuiten we soms op de aanname dat de rokerige aroma's in whisky hun oorsprong hebben in de praktijk van het uitbranden van de vaten. Vooral vaten waarin Amerikaanse Bourbon Whiskey rijpt, worden van binnen sterk uitgebrand en krijgen zo een koollaag. Dit is echter niet de bron van rokerige aroma's. Wanneer een vat rokerige aroma's afgeeft, komen deze uit het hout. Ook intense sherryvaten van Europese eik kunnen door hun tannines aroma's van tabak en dergelijke aan de whisky afgeven, die ons aan rook doen denken. Er zijn dus verschillende redenen waarom we "rook" als aroma ruiken of proeven. In het vervolg beperken we ons voor de eenvoud tot whisky's die met turfrook zijn geproduceerd en dus turf-rook-aroma's bevatten. De term "rokerig" wordt in het vervolg als synoniem voor "turf-rokerig" gebruikt.
Productie
Wat vandaag als turf wordt gestoken en voor de whiskyproductie wordt gebruikt, is ontstaan over vele duizenden jaren. Turf is een sediment van plantaardig materiaal dat door luchtafsluiting over een lange periode is geconserveerd en daardoor gedeeltelijk bewaard blijft. Dit proces vindt zowel in de hoogvenen van het Schotse vasteland als in de moerassen van de voorliggende eilanden plaats. Turf bestaat uit een verscheidenheid aan verschillende plantaardige bestanddelen zoals wortels, grassen, heideplanten en mossen, en in kustgebieden ook algen. Een stuk turf is dus veel meer dan
Herkomst & Terroir
Vanwege de regionale invloed en de verschillende samenstellingen zijn rokerige whisky's ware vertegenwoordigers van hun terroir. Afhankelijk van de herkomst van het veen, vinden we verschillende aroma's in de whisky. Veen van het eiland Islay bevat bijvoorbeeld een aandeel zeewier, wat mogelijk de maritieme rook in alle Islay Whiskys verklaart. In de Speyside en andere Highland regio's vinden we eerder elementen van bossen en hun vegetatie terug, zoals hout, wortels, mossen en dergelijke. Highland Park op de Orkney-eilanden valt op door zijn veen van de Hobbister Hill, dat een hoge concentratie heide zou bevatten. Zo draagt veen de vingerafdruk van elke regio in zich.
In grote delen van de Schotse Hooglanden en de eilanden was turf eeuwenlang het enige verwarmingsmateriaal. Het werd met de hand gestoken en gedroogd uit de „Peat Bogs”, de turfmoeren. Een zware lichamelijke arbeid, die nog steeds door enkele weinigen met de hand wordt uitgevoerd. Hoewel er inmiddels ook machinale turfstekers zijn, produceren deze geperste turf, die moeilijker te verbranden is. Laphroaig op het eiland Islay staat bijvoorbeeld nog steeds erop een deel van hun turf met de hand te steken. De medewerkers zijn ervan overtuigd: alleen zo behouden ze de Laphroaig-typische aroma’s. Maar laten we ons hier geen illusies maken. Een groot deel, meer dan 80% van het gebruikte mout, komt in elke grote whisky-distilleerderij uit industriële mouterijen. In het geval van de Islay-distilleerderijen zijn het de Port Ellen Mouterijen, die volgens de richtlijnen van de whisky-distilleerderijen het mout met turf roken. De distilleerderijen worden hiervoor beloond met een hoge constante kwaliteit van het turf-mout, wat bij handmatig mouten veel moeilijker te bereiken is.
Bij de weinige distilleerderijen die het mouten en drogen nog deels zelf doen, zijn er fijne verschillen te vinden. Het proces van mouten verandert de zetmeel van de gerst in suiker, waaruit later door fermentatie alcohol wordt gewonnen. De overdracht van de turfrook vindt plaats tijdens het drogen. Dit droogproces is noodzakelijk om het jonge mout te verhinderen verder uit te schieten en zo de suiker in de korrel te behouden. Traditioneel gebeurde dit in de "Kilns", de drogers van de distilleerderij. Deze zijn bij de meeste oude malt whisky-distilleerderijen nog te herkennen aan de mooie pagodendaken, die het symbool voor malt whisky zijn geworden. Zo vinden we ze bijvoorbeeld terug op de straatnaamborden in de Schotse Speyside, die de weg van de "Malt Whisky Trails" aangeven.
Darren vs. Roken
Het is een veelvoorkomend misverstand dat niet-rokerige whisky alleen over houtskool wordt gedroogd en rokerige whisky uitsluitend over turf. Maar ook het mout voor turf-rokerige whisky wordt deels over houtskool gedroogd. Het roken gebeurt aanvullend op het drogen, om de rokerige aroma's over te brengen. Ook hier heeft elke distilleerderij zijn eigen kenmerken. Laphroaig bijvoorbeeld roken het nog vochtige 'Green Malt', terwijl Bowmore eerst droogt en tussendoor rookt. De ontstane aroma's zijn te danken aan de vakmanschap van de distilleerders.
Rook uit vaten - Ex-Gerookte Vaten
Er is nog een andere manier om de turf-rook-aroma's in de whisky te brengen. Door de rijping in vaten die eerder sterk rokerige whisky bevatten, kunnen de aroma's ook in de nieuwe whisky terechtkomen. Deze methode is relatief nieuw, maar wint steeds meer aan populariteit. Voorbeelden zijn de Glenrothes Peated Cask Reserve, Glenlivet Nadurra Peated Batch en de Penderyn Celt.
Turfaroma's in water?
De waterbron voor een Single Malt wordt al generaties lang in ere gehouden en veel distilleerderijen koesteren deze als hun oogappel. Vaak kopen ze het land rondom de bron om deze effectief tegen vervuiling te beschermen. Er wordt graag gesproken van “puur bronwater”, dat ideaal zou zijn voor de whiskyproductie. Af en toe stuiten we op de opmerking van “peaty water”, oftewel turfachtig water. Tegen de voor de hand liggende veronderstelling in, zorgt dit water echter niet voor turfachtige of zelfs rokerige aroma's in de whisky. Volgens whisky-expert Charles Maclean heeft water de grootste invloed tijdens de fermentatie, waar het de bacteriën en gist beïnvloedt. Turfachtig water heeft een lagere pH-waarde dan ongefilterd water. Dit kan onder bepaalde omstandigheden een positieve invloed hebben op de fermentatie. Aangezien de rokerige aroma's echter ontstaan bij de verbranding van turf, is een overdracht van rook-aroma's door turfachtig water niet mogelijk.
Maßeinheit PPM
Kan men het rookgehalte in whisky meten?
Het rookgehalte in het mout kan worden gemeten met „(fenolen) parts per million“ (ppm), oftewel het aandeel van de fenolen in het mout. Hier wordt vaak de ppm-waarde van het mout en die van de whisky door elkaar gehaald. Als we bijvoorbeeld spreken van „50 ppm“ bij Ardbeg, dan verwijst dit cijfer naar het fenolgehalte in het mout. De ruwe distillaat van de distilleerderij heeft slechts ongeveer 25 ppm, die in de loop der jaren van de rijpingsperiode verder afnemen. De gangbare ppm-cijfers verwijzen dus meestal naar het rookgehalte van het mout, niet van de whisky. Hoewel je grofweg kunt zeggen „meer ppm staat gelijk aan sterkere rookaroma's in whisky“, bevestigen ook hier uitzonderingen de regel. Je zult ongetwijfeld in de loop van je genieterscarrière op whiskies met een vergelijkbaar ppm-cijfer stuiten die heel verschillend rokerig zijn. De capaciteit om fenolen waar te nemen is ook beperkt. De distilleerderij Bruichladdich produceert met de „Octomore“ de turfachtigste en rokerigste whisky ter wereld, die inmiddels duizelingwekkende 300 ppm heeft bereikt. Is deze record-whisky meer dan 10 keer zo rokerig als een Malt Whisky van de distilleerderij Bowmore? Gelukkig niet! De ppm kunnen dus slechts als een grove richtlijn dienen. Vertrouw niet blind op de cijfers en vertrouw liever op je eigen neus.
Hier een lijst van de gangbare distilleerderijen met hun rookgehalte in ppm:
Ardmore: 10 – 15 ppm
Highland Park: 20 ppm
Bowmore: 25 – 30 ppm
Talisker: 25 – 30 ppm
Caol Ila: 30 – 35 ppm
Lagavulin: 35 – 45 ppm
Laphroaig: 40 ppm
Kilchoman: 50 ppm
Ardbeg: 55 ppm
Octomore: 80 – 309 ppm
Tips voor het proeven van rokerige whisky's
Torfrook is een van de meest intense aroma's die we in whisky kunnen vinden. De aroma's worden veroorzaakt door fenolen, een uiterst hardnekkige verbinding. U kent fenolen vast al uit het dagelijks leven. Na een nacht bij het kampvuur of de barbecue ruikt onze kleding de volgende dag nog naar rook! Het is dan ook niet verwonderlijk dat whisky's met torfrook een lange afdronk hebben en nog uren na het genieten na-echoën. Het is daarom bij een proeverij of het proeven van meerdere whisky's achter elkaar verstandig om de rokerige whisky's voor het einde te bewaren. Fenolen bedekken graag lichtere, fijnere aroma's. Hierdoor kunnen ongegetorfde whisky's snel aan complexiteit verliezen als ze na een 'roker' worden geproefd.
Bij het proeven van rokerige whisky's is het goed om te vermelden dat onze neus zich na verloop van tijd aan de dominante torfrook aanpast. Na de eerste slok zult u al merken dat u in de neus en in de smaak achter de torfrook andere aroma's kunt identificeren. Rokerige whisky's brengen vaak ook veel vreugde voor degenen die in eerste instantie door het intense karakter worden afgeschrikt. Wees dus niet bang om u ook eens aan een rokerige whisky te wagen!
Belangrijke merken rokerige whisky's
Highland Park – De zachte Viking
Als u langzaam wilt kennismaken met het thema turfrook, biedt de subtiel rokerige Highland Park 12 jaar van de Orkney-eilanden een geweldige instap in de wereld van de rokerige whisky's. Zodra u het ruige klimaat van de Orkneys heeft geproefd, lijkt deze whisky van heide, honing en lichte sherry-noten bijna ingetogen. Een echte verleider onder de rokers!
Talisker – Gemaakt door de zee
Duidelijke rokerige tonen en een kruidig-maritiem karakter met jodium en algenaroma's vindt u bij Talisker op het eiland Skye. Wilt u een whisky met een gemiddelde rookinhoud en een zeebries proeven, dan raden wij u de Talisker 10 jaar aan. Een echte klassieker en een uitstekende standaard. Vereeuwigd als "De koning der dranken" in "The Scotsman's Return From Abroad" van Robert Louis Stevenson.
Bowmore – De Gentleman van Islay
Heel duidelijk, wie van torfrauch houdt, moet naar Islay. Wilt u zich voorzichtig benaderen tot het legendarische eiland van de torfrokers? Of wilt u er gelijk langer verblijven? Bowmore biedt u beide. Auteur Iain Banks schrijft in zijn boek „Raw Spirit“ met een knipoog dat men serieus moet overwegen of men zijn geld niet aan whisky verspilt, als men geen Bowmore vindt waar men verliefd op wordt. De middelzware kampvuurrook van Bowmore maakt het tot een geweldige allrounder. We raden absoluut aan om de Bowmore 15 Oloroso Sherry Cask Finish te proeven.
De zuidkust van Islay en het diabolische trio: Lagavulin, Laphroaig & Ardbeg
Wie de volle lading maritieme turfrook zoekt, vindt deze aan de zuidkust van Islay. Hier liggen drie van de zware rokers naast elkaar.
Van deze drie is Lagavulin de meest ingetogen, maar al een krachtpatser van een whisky! De Lagavulin 16 jaar is al jarenlang een begrip en moeilijk te overtreffen. Deze whisky minstens één keer geproefd hebben, is een absolute must voor elke Scotch-whisky-fan.
De volgende distilleerderij die we tegenkomen is de heavy metal variant onder de turfwhiskys. Laphroaig heeft waarschijnlijk een van de meest toegewijde fan gemeenschappen ter wereld en verdeelt bij elke proeverij de liefhebbers in 'Hui' of 'Pfui'. Laphroaig heeft een compromisloze medische turfrook, die je ofwel moet liefhebben of haten. Ons advies: Ook al kun je in het begin niets met Laphroaig, geef het in de loop van je whisky-reis nog een kans. Is er een Laphroaig die we niet kunnen aanbevelen? Eerder niet! Voor beginners raden we de Laphroaig 10 of Laphroaig Quarter Cask aan. In het hogere prijssegment kunnen we de Laphroaig Brodir en Laphroaig PX Cask, evenals de Laphroaig Lore aanbevelen.
De laatste in het gezelschap is Ardbeg. De overname in 2004 door Moët Hennessy Louis Vuitton (Glenmorangie) was voor de Islay-distilleerderij een loterijwinst. Tegenwoordig behoort Ardbeg tot de top whisky merken wereldwijd en heeft het vooral de whiskyverzamelaars aangesproken of veel Ardbeg-fans gemaakt. In de core-range van de distilleerderij raden we de instap in de heftige moerige turfrook aan met de Ardbeg 10 jaar. Wilt u een proeverij met een knal afsluiten? Dan raden we de Ardbeg Uigeadail met sherry-vat aandeel en stevige 54,2 % Vol.
Kilchoman: Al lang geen geheimtip meer!
De boerderij-destilleerderij Kilchoman heeft zich in korte tijd in de harten van de „Peatheads“ gebrand. Als een van de eerste distilleerderijen in Schotland heeft Kilchoman bewezen dat goede whisky niet altijd oud hoeft te zijn! Inmiddels heeft de distilleerderij een indrukwekkend portfolio aan standaardafvullingen en gelimiteerde speciale afvullingen. We raden aan om te beginnen met de Kilchoman Machir Bay, een „straight forward“ zwaar geturfde Malt Whisky met voornamelijk Bourbon-vatrijping. Moutachtig, zoet en rokerig komt de Machir Bay ongekleurd en niet-koudgefilterd met 46 % vol. Wie van rook en sherry in combinatie houdt, moet zeker de Kilchoman Sanaig of Loch Gorm, de jaarlijkse gelimiteerde Sherry Cask Release van de distilleerderij, proeven.
Caol Ila: Massa en Klasse?
Caol Ila is de grootproducent op Islay. Peated whisky op zijn best. Met een output van 6,5 miljoen liter per jaar is de distilleerderij meer dan twee keer zo groot als elke andere op het eiland. Een groot deel van de malt whisky belandt later in blended whisky's zoals Johnnie Walker. Maar is Caol Ila daardoor slechter dan andere malt whisky's? Wij zeggen nee! De Caol Ila 12 jaar is nog steeds een top prijs-kwaliteit-whisky! Zoet mout gaat samen met stevige gerookte spek en kampvuur-rook! Een geweldige dram voor na het werk.
Bruichladdich: Progressieve Hebrideaanse Distilleerders
De „Wedergeboorte“ van de Bruichladdich distilleerderij op Islay is het stof waaruit whisky-legendes zijn gemaakt. Hoewel de distilleerderij inmiddels niet meer in handen is van de whisky-pioniers Mark Reynier en Jim MacEwan, produceert zij nog steeds een reeks extravagante single malts. Voor veel torfnasen is de Octomore, de rokerigste whisky ter wereld, vandaag de dag de heilige graal. Prijs technisch zelden onder de 100 euro, zijn de Octomore bottelingen alleen iets voor echte liefhebbers of verzamelaars. Probeer zeker eens zo'n high-end whisky als u de kans krijgt!
Helaas vaak over het hoofd gezien is het „sandwich-kind“ van de Bruichladdich familie, Port Charlotte. Voor normale Islay-maatstaven ook zwaar getorfd, hoeft Port Charlotte zich vandaag de dag niet meer te verstoppen tussen zijn ongetorfde broers en zussen Bruichladdich en de „super heavily peated“ Octomore.
Connemara: Ierse rokerige rebel
Het merk Connemara is nauwelijks meer weg te denken uit de Ierse pubs en is al jaren een absolute prijs-kwaliteit hit. De rokerige Ier wordt, in tegenstelling tot de meeste Ierse whiskeys, dubbel gedistilleerd en is zwaar getorfd. Toch brengt hij de Ierse lichtheid met zich mee en is daarom een geniale avondwhiskey. Zeker eens proberen!
Hieronder stellen we een aantal whiskeys voor die ook turfrook bevatten en vaak over het hoofd worden gezien.
Ledaig: Het Yan voor het Yin in Tobermory
De kleine kleurrijke eilandstad Tobermory op het eiland Mull herbergt een eigen distilleerderij, die haar productie precies 50-50 verdeelt in „peated“ en „unpeated“. De ongegetorfde versie is de Tobermory 12 jaar, een soepele niet-rokerige eilandwhisky met mooie mout- en zoete fruitaroma's. De rokerige tweeling Ledaig 10 jaar is even smakelijk en voor fans van Islay-whiskys een echte alternatieve keuze!
Arran: Machrie Moor
Ook op het eiland Arran zijn er zowel geturfde als ongeturfde whisky's. Het merendeel van de whiskyproductie van de Arran Distillery is niet rokerig, maar de vraag naar de rokerige 'Machrie Moor' bottelingen van de distilleerderij neemt toe. De onafhankelijke Arran Distillers hebben op deze vraag ingespeeld en een tweede distilleerderij genaamd Lagg Distillery op het eiland gebouwd. Dit is een testlaboratorium voor rokerige whisky en wil experimenteren met turf van verschillende oorsprong! Rookliefhebbers moeten dus de ontwikkelingen in de gaten houden!
Benromach: De milde kant van rook
De Speyside staat niet bepaald bekend om het produceren van rokerige whisky. Toch is ook hier de trend van turfrook aan de gang. Benromach in Forres produceert een uitstekende complexe Malt Whisky met geweldige aroma's van granen, zoete kruiden en lichte turfrook. We raden de Benromach 10 jaar en Benromach 15 jaar aan. Wie het heftiger wil, kan met de Benromach Peat Smoke een rokerigere variant aanschaffen!
BenRiach: Experimenteren is welkom!
BenRiach, in het hart van de Speyside, werd tot de overname door whisky-ondernemer Billy Walker in 2004 voornamelijk voor de blended industrie gebruikt. Met de aankoop en de oprichting van de BenRiach Distillery Company begon er een nieuwe era voor de distilleerderij. Bij BenRiach wordt gelukkig al geruime tijd zwaar rokerige whisky geproduceerd. Zo kan BenRiach vandaag de dag een verscheidenheid aan oud gerijpte rokerige single cask en speciale uitgaven presenteren, die de harten van whisky-liefhebbers sneller doen kloppen. Wilt u een eerste indruk krijgen van de turf-rook van de Speyside distilleerderij, dan kunt u dit doen met de BenRiach 10 jaar.
Edradour: Klein maar oho!
Sinds 2002 behoort het kleine Schotse juweeltje Edradour tot Signatory Vintage, een onafhankelijke bottelaar in handen van de whisky-ondernemer Andrew Symington. Vanwege de goede connecties met de wijnindustrie rijpen bij Edradour een verscheidenheid aan spannende wijn- en versterkte wijnvaten. Ook Edradour houdt van experimenten en het is dan ook niet verwonderlijk dat ze vandaag de dag met hun rokerige eigen merk "Ballechin" een echte vasteland-alternatief voor Islay-whiskys hebben gecreëerd. De extreem hoogwaardige eenmalige vatbottelingen „SFTC“ (rechtstreeks uit het vat) zijn zowel onder fijnproevers als verzamelaars zeer gewild. Als u van turfrook houdt, moet u zeker een van deze kleine juweeltjes proberen! Lagerfeuerrook en diverse wijnnoten wachten op u bij deze kleine schatten. De instap in de range wordt aangeboden door de Ballechin 10 jaar. Een echte geheime tip voor liefhebbers!
Campbeltown: De kleinste whiskyregio van Schotland
In het kleine kustplaatsje Campbeltown vinden we vandaag de dag drie whisky-brouwerijen. De plaats geeft de kleine whiskyregio zijn naam, die zich over het schiereiland Kintyre aan de westkust van Schotland uitstrekt. Rookliefhebbers moeten vooral de namen Longrow, Springbank en Kilkerran onthouden.
Bij Springbank horen tegenwoordig twee brouwerijen, Springbank en Glengyle. De single malts van Glengyle worden onder de eigen naam "Kilkerran" verkocht en hebben een lichte, zwaar olieachtige rooksmaak. Af en toe komen er zwaar geturfde varianten op de markt. Springbank is de licht geturfde whiskyvariant van de Springbank Distillery. Het whiskymerk Longrow, vernoemd naar een van de gesloten brouwerijen in de regio, is de zwaar geturfde versie van de brouwerij. Het familiebedrijf produceert nog steeds uitsluitend met traditionele methoden. De Longrow Peated is een veeleisende malt whisky met een geweldige combinatie van maritieme aroma's en een droge, moutachtige rooksmaak.
Indiase Whisky, Schotse standaarden!
India is een van de grootste whiskyproducenten en -consumenten ter wereld. Voor velen is dit een verrassing, want slechts enkele Indiase whisky's weten de landsgrenzen te oversteken. Gelukkig hebben de twee hoogwaardigste single malt merken het tot ons weten te brengen. De distilleerderijen Amrut en Paul John hebben het in zich! Beide werken volgens Schotse standaarden en productiemethoden en creëren zo hoogwaardige exotische single malt!
Uit het huis Amrut raden we zeker de Amrut Fusion aan, een krachtige, kruidige-exotische single malt met een mix van zwaar geturfde Schotse gerst en ongeturfde Indiase gerst!
Paul John heeft met de twee uitgaven Paul John 6 jaar (geturfde) en Paul John Bold (zwaar geturfde) uitstekende single malts met verschillende rokerige aroma's op de markt gebracht. Beide kunnen we zonder aarzeling aanbevelen!
Geschiedenis
De gedocumenteerde geschiedenis van whisky gaat terug tot de 15e eeuw en is waarschijnlijk zelfs nog ouder. We moeten echter niet in de dwaling vervallen te denken dat de whisky van vandaag in de 16e en 17e eeuw al in dezelfde vorm werd geconsumeerd. Dat is hoogst onwaarschijnlijk. Lange tijd werd whisky namelijk "rechtstreeks uit de distilleerderij" geconsumeerd, wat het vandaag de dag eerder vergelijkbaar maakt met Duitse koren of Russische wodka. Deze drank was bekend als "uisge beatha", wat in het Nederlands "water van het leven" betekent en waarschijnlijk de oorsprong is van veel gedistilleerde dranken. Waarschijnlijk veranderde dit in de 18e eeuw, toen men begon het distillaat in vaten te rijpen. Wat echter met grote zekerheid veel voor 1700 teruggaat, is het gebruik van turf voor het drogen van de gemoute gerst. Turf was lange tijd een gangbare brandstofbron in Groot-Brittannië, vooral in Ierland en in de Hooglanden en eilanden van Schotland. Tegenwoordig weten we dat, lang voordat whisky op grote schaal werd geproduceerd, turf het favoriete brandmateriaal was. Het is daarom waarschijnlijk dat de meeste "whiskys" tot in de 18e eeuw rokerig en turfachtig smaakten. Dus als u een slok geturfde single malt neemt, proeft u in de ware zin des woords de aroma's van vervlogen tijden.
De maatschappij ontwikkelt zich voortdurend, net als haar technologische ontwikkelingen en algemene smaakvoorkeuren. De Industriële Revolutie aan het einde van de 18e eeuw bracht niet alleen veel uitvindingen, maar ook de wijdverspreide beschikbaarheid van steenkool in de whisky-industrie. Gevestigde whisky-distilleerderijen transformeerden in producenten die nu een efficiëntere manier hadden om gemoute gerst te drogen. Met steenkool konden ze niet-rokerige of ongeturfde whisky produceren, wat vooral door de Ieren in hun whiskeyproductie werd verwelkomd. Daarom staat Ierse whiskey bekend om zijn bijzonder zachte en milde karakter. Schotland herkende ook de tekenen van de tijd en maakte gebruik van de nieuwe methoden. Met de uitvinding van continue distillatie creëerden ze een nieuw soort Schotse whisky: de Blended Scotch Whisky. Deze mix van zware maltwhisky en lichte graanwhisky veroverde de wereldmarkt en voldeed aan de internationale vraag naar lichte whisky en constante kwaliteit. Gelukkig werd de geturfde whisky tijdens dit tijdperk, dat tot halverwege de 20e eeuw duurde, niet volledig verdrongen. Hij overleefde de tijd, niet in de laatste plaats omdat hij in veel blends als aromatisch fundament toen als nu een belangrijke rol speelt.
Vandaag de dag vieren we de herontdekte liefde voor krachtige en rokerige aroma's in single malts. De algemene vraag neigt weer meer naar ambachtelijkheid, authenticiteit en individualiteit. Niet in de laatste plaats daarom spelen geturfde whisky's vandaag de dag, vooral bij Schotse whisky, weer een belangrijke rol.
