Gin
Ontdek uw nieuwe favoriete gin op whic.nl.
✓ De juiste keuze maken: Dankzij filteren kunt u snel en eenvoudig de geschikte gin kiezen.
✓ Verkrijg deskundige kennis: Laat u adviseren door experts met persoonlijke aanbevelingen en word zelf een ginexpert.
De verschillende gin soorten
Gin naar smaakrichting
Gin per land
In de afgelopen 20 jaar is de verfijning, diversiteit, variabiliteit, hoeveelheid en populariteit van gin bijna exponentieel toegenomen. Gin komt tegenwoordig van over de hele wereld. Ontdek samen met ons de verscheidenheid aan gin:
Maak hier gebruik van onze uitgebreide filtermogelijkheden om de juiste gin voor u te vinden:
Jenever
De zoektocht naar de GIN van het leven is een reis met hoogte- en dieptepunten. Aan het begin staat onmiskenbaar een conifeersoort, zonder welke geen gin een echte gin zou zijn. We hebben het over jeneverbes (lat. Juniperus communis), om precies te zijn over de kleine, schubachtige kegels, in de volksmond en ook hier verder bessen genoemd. Hun etherische oliën zorgen in gin voor de onvergelijkelijke geur van dennenbos, heide, citrusvruchten, kamfer en lavendel.
Gin is dus een gearomatiseerde sterke drank. Dat klinkt misschien eenvoudig, maar bij nadere beschouwing opent het een hoge variabiliteit en diversiteit in productie, smaak en stijlen.
Wat als gin mag worden aangeduid, is geregeld in de EU-wetgeving: “Gin is een sterke drank met jeneverbes-smaak, die wordt verkregen door het aromatiseren van ethylalcohol van landbouwkundige oorsprong, die de overeenkomstige sensorische eigenschappen vertoont, met jeneverbessen. Het minimale alcoholpercentage van gin bedraagt 37,5 % vol. Bij de productie van gin mogen alleen natuurlijke en/of natuuridentieke aroma’s (…) en/of aroma-extracten (…) worden gebruikt, waarbij de jeneverbes-smaak overheersend moet blijven.”
Oorsprong van het woord
De naam “Gin” is afgeleid van de eerder genoemde hoofdingrediënt jeneverbes, dat in het Nederlands “Jenever” wordt genoemd. Gearomatiseerde wijnen en sterke dranken werden daar al in de 16e eeuw als Genever aangeduid. Als Gin, een geangliciseerde en verkorte verbastering van de Nederlandse term, maakten de Engelsen het vanaf het begin van de 18e eeuw wereldwijd bekend.
De taalkundige oorsprong leidt ons direct naar het geografische thuisland van gin, dat als Genever of Jenever oorspronkelijk een Nederlandse specialiteit was. Het gebruik voor puur drinkgenot werd voor het eerst in 1495 vermeld in een huishoudboek van een Nederlandse handelaar uit de buurt van Arnhem. Het daarin opgenomen recept noemt jenever of jeneverbes als een essentieel onderdeel voor de productie van jeneverbeswater. Dit kon als basis voor een daaropvolgende distillatie worden gebruikt.
Hoe smaakt gin? Dat is een moeilijk te beantwoorden vraag. Want het aantal verschillende gins blijft maar toenemen en het is al lang niet meer mogelijk om de één smaak te bepalen. Veel meer moet deze vraag voor elke gin afzonderlijk beantwoord worden.
Daarbij kan elke gin binnen een smaakmatrix worden geplaatst. Daar worden de volgende aromatische tendensen onderscheiden:
Productie
Op het eerste gezicht lijkt de productie van gin heel eenvoudig. Neem een basisalcohol en voeg er willekeurige kruiden en specerijen aan toe. Klinkt best simpel, toch?
En toch: er zijn talloze verschillen en variaties in de productie, die uiteindelijk merkbaar zijn in de smaak.
Te beginnen met de basisdrank. Voor de neutrale alcohol kunnen de meest uiteenlopende grondstoffen worden gebruikt – bijvoorbeeld tarwe, gerst, rogge, maïs, melasse, druiven of aardappelen. Deze kunnen de eerste invloed uitoefenen op het karakter van de gin.
De echte magie vindt echter daarna plaats. Botanicals is het toverwoord. Door de jeneverbes in het oorspronkelijke distillaat te weken, wordt het geparfumeerd en krijgt het zijn onmiskenbare smaak. Deze kan worden aangevuld en verfijnd met de toevoeging van andere ingrediënten zoals fruit, kruiden, specerijen, bloemen, groenten of wortels. Deze aroma's kunnen zowel van natuurlijke oorsprong zijn, vers of gedroogd, of natuuridentiek en daarmee kunstmatig geproduceerd.
De hele wereld van aroma's staat open voor gin-producenten – hoe moet je daar een keuze uit maken? Welke rol de gebruikelijke botanicals in een gin vervullen, ontdekt u op onze pagina Gin Botanicals.
De vraag die nu rijst: hoe wordt de smaak van de botanicals aan de neutrale alcohol overgedragen? Ook daar zijn verschillende varianten voor, die soms met elkaar worden gecombineerd. De meest gebruikte methode is de zogenaamde maceraat. De plantaardige toevoegingen worden in een alcohol-watermengsel geweekt om de aroma's te extraheren. Een andere gangbare methode is percolatie. Hierbij laat men de basisdrank een of meerdere keren langzaam door de betreffende plantaardige toevoegingen druppelen. Deze twee methoden kunnen met warmte worden versterkt of versneld. Ze kunnen zowel voorafgaand aan de distillatie plaatsvinden als deze afsluiten.
Het afgestemde alcohol-watermengsel met de ingelegde plantaardige toevoegingen kan ook zonder voorbehandeling in een distilleerketel worden gevuld en gedistilleerd. Wanneer de plantaardige toevoegingen in de distilleerketel in een mand direct boven het alcohol-watermengsel liggen, spreekt men van stoomdistillatie. Bij vacuümdestillatie heerst er in de distilleerketel een sterke onderdruk (vacuüm). Dit zorgt ervoor dat de vloeistof bij een lagere temperatuur kookt, wat vooral geschikt is voor temperatuurgevoelige aroma-verbindingen.
De sensorische eigenschappen van de uiteindelijke gin worden niet alleen bepaald door de basisdrank en de toegevoegde botanicals. Ook de vorm en grootte van de distilleerketels, de snelheid en de scheiding van voor- en naloop tijdens de distillatie beïnvloeden het aroma aanzienlijk.
Ook een latere toevoeging van alcohol, water, aroma's, kleur- of zoetstoffen is – afhankelijk van de gewenste stijl – in principe toegestaan.
Afhankelijk van de gebruikte methode en het gewenste resultaat kan de geproduceerde gin in verschillende stijlen worden ingedeeld. Deze zullen kort worden voorgesteld.
En let op, het kan een beetje droog worden.
Dry Gin
Een vereiste voor deze stijl is de herdistillatie. Het uitgangspunt is opnieuw een basisdrank, die eerst met water wordt verdund voordat de jeneverbes en de andere plantaardige toevoegingen worden toegevoegd. Dit mengsel kan, afhankelijk van de producent, enkele uren tot twee dagen rusten voordat het wordt gedistilleerd. De sensorische eigenschappen van de uiteindelijke gin worden niet alleen bepaald door de basisdrank en de toegevoegde botanicals. Ook de vorm en grootte van de distilleerketels, de snelheid en de scheiding van voor- en naloop tijdens de distillatie beïnvloeden het aroma aanzienlijk. Vervolgens mag het resultaat worden aangevuld met alcohol van dezelfde oorsprong, evenals water en ter verdere aromatisering met aroma's en/of aroma-extracten. Hierbij moet de jeneverbes-smaak overheersend blijven. Het minimale alcoholpercentage van gedistilleerde gin bedraagt 37,5 % vol.
London Gin
De “London Gin” behoort tot de soort gedistilleerde dranken van “Dry Gin”. De gemeenschappelijke basis is de herdistillatie. Verschillen zijn te vinden in enkele, maar belangrijke punten: het verkregen distillaat moet een minimaal alcoholpercentage van 70 % vol. hebben en er mogen geen andere aroma- of kleurstoffen of zoetstoffen (max. suikergehalte 0,1 g/L) worden toegevoegd. Alleen water is toegestaan voor verdunning. Het minimale alcoholpercentage van London Gin bedraagt ook 37,5 % vol. en kan worden aangevuld met de term “dry”. Het moet worden vermeld dat de productie van “London Gin” niet geografisch beperkt is tot de stad Londen, maar wereldwijd mag worden geproduceerd.
Naast deze drie in Europa wettelijk vastgelegde stijl-definities “Gin”, “Dry/Gedistilleerde Gin” en “London Gin” zijn er nog andere benamingen te vinden:
Geografische herkomstbenamingen bij Gin
- Plymouth Gin: de productie is beperkt tot de Engelse stad Plymouth.
- Vilnius Gin: de productie is beperkt tot de Litouwse stad Vilnius.
- Gin de Mahón: de productie is beperkt tot de hoofdstad van Menorca, Mahón.
Historische stijlen
- Sloe Gin: een likeur op basis van gin en sleedoornbessen.
- Old Tom Gin: deze gins hebben een zeer zoete smaak (suiker).
- Cream Gin: deze gins hebben een zeer zachte mondgevoel (room, glycerine).
Moderne stijlen
- New Western (Dry) Gin: hierbij levert de jeneverbes niet meer het dominante aroma.
- Reserve Gin: hierbij laat men de gin een onbepaalde tijd in houten vaten rijpen.
Aanbeveling
In de loop van de geschiedenis heeft de gin zich voortdurend ontwikkeld, een rode draad die tot op de dag van vandaag voortduurt. Tegenwoordig betreden elke week nieuwe gins het toneel, wat niet betekent dat deze meer waard zijn om opgemerkt te worden.
Laten we de beproefde veteranen op geen enkel moment vergeten. Zij hebben niet overleefd door marketing of verhalen, maar omdat ze echte kwaliteit bezitten. Probeer de merken die hebben volgehouden toen de gin op de bodem lag: Beefeater, Tanqueray en de Bombay, de aanzienlijk oudere broer van de Bombay Sapphire. Hiermee komen we bij de grondlegger van de nieuwe populariteit van gin. Waar zou gin vandaag de dag zijn zonder deze lichtere variant van Bombay in het chique blauwe jasje die voor een renaissance van gin heeft gezorgd?!
De volgende belangrijke impuls voor de gin-industrie en de daaropvolgende periode werd gegeven door de in 2000 geïntroduceerde Hendrick's gin. De fles in opvallende apothekersstijl en de toegevoegde essences van rozen en komkommers maken hem tot op de dag van vandaag uiterst populair. Voor velen die later verschenen, was het veld open voor nieuwe, creatieve experimenten. De enthousiasme groeide en gin werd niet alleen meer in het Verenigd Koninkrijk geproduceerd. In heel Europa en de VS bleek dat men ook gin kon maken. Deze nieuwe jongelingen van de scene, die aan het begin van de gin-golf het toneel betraden, zijn vandaag de dag al oude rotten. Toch hebben ze niets van hun aantrekkingskracht verloren. Geniet van een van deze pioniers, waaronder Monkey 47, Gin Mare, Bulldog Gin of The Botanist rekenen.
Geschiedenis
Alles begon na de laatste grote ijstijd. De Gewone Jeneverbes was een van de eerste planten die het land veroverde dat door de terugtrekkende gletsjers werd vrijgegeven. Dit onopvallende naaldhoutgewas was bij veel vroege beschavingen gewild en gewaardeerd vanwege zijn geneeskracht. Al meer dan 3.500 jaar geleden werden de jeneverbes als geneesmiddel in de geneeskunde gebruikt. In kruidentincturen en als wondzalf onder verbanden waren ze in de middeleeuwen wijdverspreid. Zelfs tegen de pest zouden de uitgekookte essences van de bessen beschermen. Halverwege de 16e eeuw waren de jeneverbes een vast onderdeel van kruidenwijnen en -destillaten, die allerlei kwalen moesten verlichten.
Een Nederlands succesrecept
De opkomst van de Genever, de voorloper van de huidige gin, begon in de Bourgondische Nederlanden (tegenwoordig Nederland en België). In 1602 werd met de oprichting van de “Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC)” in het huidige Nederland feitelijk een monopolie op de specerijhandel gecreëerd. Dit kwam de opkomst van de Genever ten goede, die, verrijkt met de edelste specerijen, steeds meer werd gevraagd. Een van de oudste nog actieve familiebedrijven in de drankenindustrie legde toen de basis voor hun tot op heden voortdurende succes: Bols. Al in 1575 begon men in Amsterdam met de productie van likeuren van allerlei aard en in 1664 werd Genever aan het assortiment toegevoegd. Omdat men goede relaties met de VOC onderhield, was de toegang tot specerijen voldoende gewaarborgd. In deze tijd was de Genever een onderdeel van de internationale handel en de Nederlandse cultuur. In buitenlandse gebieden en koloniën werd zelfs de naam “Hollands” als synoniem voor Genever gebruikt. Kwaliteit en vraag bleven stijgen.
De schaduwzijden van de gin
In 1688, onder de Engelse koning Willem III, een Nederlander, kreeg de jeneverdrank een nieuwe impuls in bekendheid en vraag. Ook de gin in Engeland had daarvoor al een behoorlijke populariteit verworven. Mogelijk als gevolg van de Dertigjarige Oorlog (1618-1648). Engelse huurlingen, die destijds aan de zijde van de Nederlanders vochten, namen de Nederlandse Genever mee terug naar huis. In combinatie met hoge belastingen op Franse brandwijnen en de toenemende armoede en werkloosheid werd de veel goedkopere gin snel populair onder de groeiende bevolking. “Madam Geneva”, zoals de gin in het Londen van het vroege 18e eeuw ook werd genoemd, was goedkoop, overal verkrijgbaar en vaak de ontsnapping aan het zich uitbreidende ellende van een groeiende metropool. Het jaarlijkse ginverbruik steeg in Londen tussen 1684 van ongeveer 2,6 miljoen liter tot 1730 op 13,6 miljoen liter en verdubbelde tot 1738 opnieuw tot 27,0 miljoen liter. Vier jaar later was het al 36,0 miljoen liter. Met verwoestende gezondheidsgevolgen. Pas in 1751 had een nieuwe wet effect en daalde het verbruik drastisch. Slechte graanoogsten en bijbehorende prijsstijgingen in de daaropvolgende jaren versterkten deze ontwikkeling, maar resulteerden in een hogere kwaliteit. In 1769 richtte een zekere Alexander Gordon zijn distilleerderij op in het zuiden van Londen. Zijn ginmerk bestaat nog steeds en is momenteel onderdeel van het drankenconcern Diageo.
Zo kreeg gin een hoofdrol in de cocktailcultuur
In de daaropvolgende decennia werd Hollands en gin een geaccepteerde drank, zowel in de adel als in de opkomende burgerij. In de eerste helft van de 19e eeuw zorgden verbeterde destillatiemethoden en een versterkte organisatie van de ginproducenten voor een tot dan toe ongekende nieuwe kwaliteit van gin. In het kader van deze ontwikkeling werd ook de Royal Navy sterker van gin voorzien. Met verschillende bitters zoals Angostura of tonic werd de gin opgefleurd met citroensap en water, waardoor een eerste longdrink ontstond.
Halverwege de 19e eeuw ontstonden verschillende ginmerken zoals Hodges, Booth’s, Vicker’s, Beefeater, Tanqueray en Gilbey’s. Deze richtten hun blik naar het westen, naar een nieuwe grote markt die zich steeds meer voor gin opende: Amerika. De nog jonge en opkomende natie was vroeg in contact gekomen met Genever. Al in 1750 exporteerde Bols zijn Genever naar Noord-Amerika. Daar begon het tijdperk van de mixdranken op ginbasis. Eerst werden ze als opkikkers, aperitief of katermiddel in kleine glazen, koud en meestal “bittered” genuttigd. In de tweede helft van de 19e eeuw begon in de VS de tijd van de cocktails. De overstap van gezoete Old Tom gins naar de drogere variant die we vandaag de dag als Dry Gin kennen, was definitief gemaakt. De vraag nam ook tijdens de Prohibitie niet af, maar de kwaliteit van de illegaal ingevoerde of geproduceerde gin daalde. De zelfgemaakte “Bathtub-Gin” uit de eigen badkuip was geboren. De zwakke tot onaangename smaak werd met room en suiker gemaskeerd. Bijna twee eeuwen na het Verenigd Koninkrijk had de VS ook een ginprobleem. Met het einde van de door de staat opgelegde onthouding beleefde de gin vanaf 1933 een nieuwe glorieperiode die tot in de jaren 1960 aanhield.
In Europa had de gin echter zwaar te lijden. De twee wereldoorlogen, de Prohibitie, recessies en de wereldwijde economische crisis zorgden ervoor dat de verkoop kromp. Alleen Groot-Brittannië bleef daarvan grotendeels gespaard. Welvarende Amerikanen en goed opgeleide bartenders introduceerden de kunst van de cocktails op de Britse eilanden. Met het begin van de jaren 1950 was de overstap van zoet naar droog definitief gemaakt. Men genoot 's avonds thuis of in de bars van een Dry Martini, Martinez, Gimlet of Gin Fizz bij de lunch.
De gin krijgt concurrentie
Wat gin zo bijzonder maakt, zijn onmiskenbare en gemakkelijk herkenbare smaak, werd hem al snel fataal. Tegen het einde van de jaren 1950 begon een andere drank aan zijn opmars. Deze kwam met de belofte om de gin in elke cocktail te kunnen vervangen en geen alcoholgeur te veroorzaken: Wodka. Eind jaren 1960 overtrof wodka de verkoopcijfers van gin en bestempelde deze als hopeloos verouderd. Hij degradeerde deze tot een overblijfsel van verkrustte structuren en oude herensalons in golf- en jachtclubs.
Pas meer dan 20 jaar later begon er een nieuw klein plantje te kiemen en te groeien. Dit gebeurde met innovatieve creaties die een nieuwe generatie aan de gin introduceerden. In het kader van de nieuwkomers zoals Bombay Sapphire in de blauwe fles, Plymouth Gin en de nieuwe ster Hendrick's werden oude merken weer ontdekt. Daaronder ook grote namen van vroeger zoals Gordons, Finsbury, Beefeater en Tanqueray.
In de afgelopen 20 jaar is de verfijning, diversiteit, variabiliteit, aantal en populariteit van gin exponentieel toegenomen. Niet alleen in longdrinks of cocktails, ook puur en in het eten vindt gin toepassing en zorgt voor een nieuwe soort gourmetcultuur.
Gin is terug, terug om te blijven als nooit tevoren!
Cocktails
Gin & Tonic, Moscow Mule, Gimlet, Gin Fizz, Martini, Gin Basil Smash - wij geven u een overzicht van bekende en eenvoudige gin cocktails. Hier vindt u de recepten.
